Zuen haurreri…Maitasun guzia emanik, haien gorputzaz arta zaitezkete, ez haien arimaz.
Haien arima biharko etxean bizi da. Hau ez dezakezue bisita, ez ametsez ere.
Bizia beti aintzina baitoa.
Khalil Gibran
Sakai mendiko ote zaharrak sutan ezarri dituzte laborariek. Bele-ama bere hiru umeak bizirik atera beharrez hasten da bat bestearen ondotik Behereko-Bordako oihaneko kabi zaharrera eramaiten. Hirur ditu hazteko eta orain hiruak salbatzeko!
Denak batean ezin eraman, zaharrena aztaparretan hartu
eta badoa airez aire kearen gainetik, Errekagorriko errekan gaindi.
Badoala, umeari galdatzen dio :
- Hi. To? Nor artatuko duk nitaz, zaharturik, hegalez ibili ezingo nauk eta ?
Hortan umeak beldurrez ikaran :
- Ama! Ala fede! Ni, zutaz artatuko nauzu, beti. !
Amak ez du sinetsi. Badaki eta ez duela egia erraiten. Laxaturik, ttipia kean behera desagertu da…
Bigarren umeari, airez aire eramaiten duela, galdera bera egin dio. Umeak daldarak harturik :
- Nik maite zaitut, ama, ez zaitut sekulan beharrean utziko!
Amak senditu du ez dela egiaz ari eta utzi du kean behera…
Azkenari, aztaparretan duela, kearen gainetik galdatzen dio :
- Hi? Nor artatuko duk nitaz, zahartua eta ezindua izanen naukalarik?
- Nik!! Nola lagunduko zaitut? Nihauren umeak izanen ditut artatzeko-ta.
Amak ume hau sinetsi du eta biak Behereko Bordako gaztenatze zaharrean kabitu dira.
Egunak joan egunak jin, Behereko-Bordako alorrean laborariak artoa erein berri du. Bazterretako gaztenatzetan, beleak katzakan : « Kroa, kroa, kroa . » . Ama zaharra belekumeari ari zaio azken sekretuen irakasten. Bele gazteak, jadanik gotortuak, badazki airean ibiltzeko jukutria guziak.
–
Orai, seme, badakik hegaldatzen. Ikasia duk pazientzia. Badakik nun
lurra aztaparkatu, nola pikorrak harrapatu, lagunak nola deitu,
goseteari nola ihardoki … Errekagorriko zoko moko guzietara joan
haiteke eta urrunago ere. Joan aitzin, halere, aholku pare bat!
–
Entzuten zaitut ! Ama !
– Beha ezak arto alor hau, ikusten baduk gizon bat hor gaindi heldu burdinezko ziri luze beltz bat besapean, kasu-emak ! Hoa urrun !! Tiro eginen dauk !
– Ulertu dut !
– Beste bat oraino ! Alor bazterrean ikusten baduk gizon bat, bapatean ukurtzen, leku hadi xixtu bizian ! Harri baten hartzen ari duk hiri botatzeko !
– Gogoan hartu dut, Ama!
– Eta azken hau, semetxo ! Gizonak ez badik lurrean deus biltzen eta ez badik deus ere beso azpian, lasai , ez dik balio odol gaiztorik egitea !
– Nolaz diozu holakorik, Amatto ? Ni, lasai ? Ez ez ! Ihes joango naiz fuera-futre ! Sekulan, harri bat balin badu sakelan edo nik dakita zer satorkeria, azerikeria edo zakurkeria gogoan ?
– Hoa hemendik, semetxo. Nik bezain bat badakik ! Bizitzen balin badakik, aski badakik!
Johanes Bordazahar