Baratze bat nahi deitzü egin

Amets segeretüenekilan…

Pier Paul Berzaitz

Donibane Garaziko merkatuan gizon eta andere gazte hauek kurutzatzen dira. Pasatzean, batak besteari irriño bat eman dio.

Bi urrats egin eta gizon gaztea itzuliz, herabe, menturatzen da :

• Errazu, Andere gaztea! Uste dut zu jadanik nunbaitik ezagutzen zaitudala !

Neskak matelak gorri :

• Ez ! Ez! Ez dut batere holakorik uste !

Bainan hatsa hartu eta gizonari hurbildurik, begietan begiratzen dio :

• Bitxia da, eni ere iduri zait zure aurpegi hori ez zaidala batere arrotza !

Eta holaxe biak sartu dira ondoko ostatu batean. Kafeño baten aintzinean, argitu beharrez noiztik bi bien irriñoak kurutzatu dituzten lehen aldikotz.

• Zu, andere gaztea, ez zinena antzerkian ari ? Zu zinen, oroitzen naiz… ‘Herriko Botzak’…’Berta’-ren rola egiten zinuen. Zer irriak!! Biziki ongi orroitzen naiz zutaz.
• Ee, ez ! Batere. Ez dut sekulan antzerkirik egin… Jes, bainan zu ez zinena pilotan hartzen? “Junior” mailan edo? Irulegiko plazan ikusia zaitut. Ene ondo ondoan lerratu eta  erori zinen. Lagundu zintudan zutitzen.
• Ja!! Ez! Ez naiz sekulan pilotan jokatu. Arrunt mankerra* naiz.

Solasa arrunt aldrebes joan zaiote. Halere, hitzartu dira elgar ikusiko dutela hurrengo merkatu egun batez.

Bigarren aldi huntan, egun erdi bat pasatu dute elgarrekin. Atxeman dituzte mila gauza biek berdin gustukoak dituztenak : kanpoko bizia, mahastiak, bidaiak, kantua, haurrak eta nik dakita … Bata besteaz agradaturik, polliki polliki maitatzen hasi dira…

Hainbestetaraino nun, egun eder batez, Maixan eta Panpilik, besta handi bat eman baitute. Elgarri, familieri, auzoeri eta laguneri erran diote elgar maitez bizi nahi zutela.

Bizi zail, emankorra eraman dute, hiru haurrekin. Oro har erraiten ahal da bizi ederra. Ez zorionaren hegaletan beti, ez, bainan bizia bere betean …

Gaur Baigorriko zahar etxean, sala nagusian, adin handiko gizon konkortu herbail bat badabila makila eskuan, zangoak herrestan. Kurutzatu du emazteño mehe bat, ile xuriekin, « deambulateur » delako bati doi-doi loturik, ttipi-ttapa, urrats ñimiñoz doala…

Gizona, gelditurik, itzultzen zaio : 

• Errazu, anderea, uste dut zu jadanik nunbaitik ezagutzen zaitutala !
• Heee ? Ezagutzen ? Eee ! Ez dut uste !

Emazteak, erdi itzulirik, begitartea mutu, une luze batez, ongi begiztatzen du gizona.

• Alta bada  ! Eni ere iduri zait zure aurpegi hori ez zaitala batere arrotza !

Biak jarri dira mahain batean buruz buru, jakiteko, noiztik eta nundik elgar ezagutzen duten. Pentsa eta pentsa, bat batean, Maixan-i izar bat pizten zaio begietan …

• Eta bai ! Zu Panpili ! Badakit nondik ezagutzen zaitudan ! Ene bihotzaren erroetarik, zu ! Ene ametsen iturburuetarik.

Panpilik bere esku-bizkar hotzaren gainean sentitu du Maixan-en ahur bero daldaratia.

• Jakina, Maixan maitea ! Zu ere, ezagutzen zaitut, ene amets min-minetarik. Ametsetan hasiz geroztik gogoan zaitut. Ha ha ha !

Johanes Bordazahar

• malestruka?